Wspomnienie

wspomnienie1 Teresa Helena Kasprzycka-Guttman urodziła się 19 grudnia 1935 r. w Porębie k/Myślenic (woj. Małopolskie – wtedy woj. krakowskie), jako jedenasta z dwanaściorga dzieci Jana Kasprzyckiego i jego żony Wiktorii z d. Kosińskiej. Rodzice Teresy poznali się w Stanach Zjednoczonych, dokąd wyemigrowali „za chlebem”. (Ojciec Teresy –  Jan wyjeżdżał do USA dwukrotnie). Po powrocie z pierwszego pobytu w USA, Jan Kasprzycki zbudował dom w Porębie, na roli zwanej Synkówka. Ten dom, ulokowany na zupełnym odludziu, stał się w czasie okupacji jednym ze schronień dla rodziny żydowskiego dentysty Gross-Postawa z Myślenic. Mimo braku komunikacji między Porębą a Myślenicami, Teresa uczęszczała do LO w Myślenicach, które ukończyła w 1953 roku. Droga z Synkówki do myślenickiego liceum to ok. 8 kilometrów, czyli 2 godziny marszu, głównie leśnymi ścieżkami.  Pilną i zdolną uczennicę wspierał dyrektor  Stanisław Ziarkiewicz. Zachęcił ją do studiów na Wydziale Chemicznym Uniwersytetu Warszawskiego. Po latach Teresa swojemu opiekunowi funduje nagrobek ze skromnym napisem (u nóg) „Wdzięczna Teresa”.

Całe dorosłe życie poświęciła mozolnej pracy, osiągając, mimo trudnej sytuacji materialnej, wszystkie stopnie awansu naukowego. Pracę magisterską obroniła z wynikiem bardzo dobrym 7.07.1958 r. Stopień doktora nauk chemicznych został jej nadany 24.10.1966 r. Doktora habilitowanego otrzymała 29.06.1977 r. Tytuł naukowy profesora Prezydent RP wręczył jej 28.02.1995 r. W latach 2000-2009 organizowała i kierowała Pracownią Mikroskopii w Narodowym Instytucie Leków, w której realizowano szereg prac z biochemii i genetyki.

Specjalność naukowa prof. Teresy Kasprzyckiej-Guttman określana była jako chemia (termodynamika roztworów, termochemia). Na Wydziale Chemii UW pracowała na stanowiskach – zaczynając od asystenta, przez adiunkta, kierownika Katedry po profesora zwyczajnego. Staże naukowe odbyła na uniwersytetach w Kanadzie, Londynie, Madrycie i Metzu (Francja). Współpracowałwspomnienie2a z uniwersytetami w Kanadzie, Izraelu, Holandii, Japonii, Sankt Petersburgu (Rosja), Londynie, w Arkansas i Pensylwanii w Stanach Zjednoczonych, oraz z szwedzkim Komitetem Noblowskim w dziedzinie fizyki i chemii. Uczestniczyła w konferencjach naukowych w Hiszpanii, Angli, Niemczech, USA, Portugalii, Szwecji i Nowej Zelandii. Jest autorką 79 prac naukowych, książek i podręczników, 7 patentów i 2 ekspertyz. Pośród wielu prac badawczych urządzenie pulsatora elektrodynamicznego zostało zakwalifikowane przez Komisję Badań Naukowych na Światową Wystawę Osiągnięć Nauki Expo 93. Była promotorką 62 prac magisterskich i 7 doktorskich. Odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotą Odznaką ZNP.

Ważną rolę w jej życiu odgrywała rodzina: mąż, syn, wnuki bliźniaki, a także działka i opieka nad bezdomnymi zwierzętami. Pomagała matce, rodzeństwu i wielu ludziom, wspierając materialnie i duchowo. Wierzyła, że dobro wyświadczone zawsze się zwróci. Była osobą wierzącą, która w nauce znajdowała dowody na istnienie Boga.

Zmarła 9 grudnia 2009 r. Spoczywa na Cmentarzu Powązkowskim (w kwaterze 284) w Warszawie.

Spisała bratanica Anna Kasprzycka